Na de diensttijd(en).

Na mijn diensttijd viel het niet zonder meer mee om even terug te keren in het burgerleven. Dit kwam natuurlijk ook doordat ik voor mijn diensttijd niet echt een vaste baan had, dus het vooruitzicht naar werk was er niet echt. Het behaalde metselaarsdiploma kon zowiezo de vuilnisbak wel in want het was net die tijd van weinig werk in de bouw. Na een jaar of een half thuis gelopen- en van alles geprobeerd te hebben kwam ik via een uitzendbureau terecht bij een grote beton fabriek in Koudekerk, lekker in de buitendienst kozijnen aan betonnen elementen bevestigen. Helaas was dit maar tijdelijk dus het einde van dit werk kwam al weer snel in zicht en liep Loetje weer in de WW.

Gelukkig duurde deze periode wat korter en kon ik al snel terecht op een rozenkwekerij, hierin had ik wel een klein beetje ervaring doordat ik in schoolvakanties vaak met een oom van mij meeging die ook op een rozenkwekerij werkte. Op deze kwekerij trof ik best fijne collega's maar een salaris wat niet echt de motivatie met zich mee bracht om ook maar een overuurtje te maken. Toentertijd werd een overuurtje in kwekerijen toch al snel beloond met een joetje (zwart) maar deze patroon vond 4 gulden per uur meer dan genoeg. Ik dus niet. De man en ik hadden dus al snel door dat het nooit tot een echt verband zou komen dus leek het hem beter de betrekking maar per direct te beeindigen , ik kan je vertellen dat dit mij niet echt speet.

Thuis het een en ander mede gedeeld aan de ouders en natuurlijk het meisje toen mijn oude heer me vertelde (was typograaf bij een plaatselijk advertentieblad) dat hij toevallig die dag een advertentie had geplaatst van een kweker in Aalsmeer. Ik wat nette woorden bij elkaar gezocht en de telefoon maar eens ter hande genomen. Mooi werk, ik mocht direct de volgende dag komen praten bij die man, Cees de Schipper was zijn naam, een aardig vlotte vent waaraan je kon zien dat hij hard werken niet schuwde. Na de kwekerij eens bekeken te hebben (9000 m² oude houten kassen) en het salaris inclusief overuren besproken te hebben kon ik die maandag daarop om 6 uur aan de slag.Cees had de kwekerij nog maar net over genomen van de oude heer Tulp (mooie naam overigens voor een rozenkweker) dus het was aanpoten geblazen en ik kreeg een soort spoedopleiding tot eerste knecht (gewoon een manusje van alles die van de hoed en de rand weet).

Ik had het berenbest naar m'n zin en kon het erg goed vinden met Cees en ik verdiende er een aardig salaris dat kon natuurlijk ook niet anders met zoveel overuren. Omdat ik daar toch wel een leuk bedrag verdiende vonden m'n meisje en ik het dat het maar eens tijd werd voor een feestje dus hebben wij ons (misschien wat ouderwets) verloofd. Na een jaartje of twee op deze kwekerij gewerkt te hebben werd ik gebeld door een forsythia kweker uit nieuwkoop, die had goede verhalen over me gehoord en wist dat ik eigenlijk naar iets op zoek was iets dichter bij huis. Nou ja waarom niet eens gaan praten met deze man. Na een leuk gesprek de overstap maar gemaakt hier heb ik eigenlijk wel een beetje spijt van gehad, ik schuwde buitenwerk echt niet, maar dit was meer buitenbeulwerk. koffie drinken op het land ook bij strenge vorst en van regenverlet had deze beste man helemaal nog nooit gehoord. Het was wel een beroerde tijd om bij zo'n kweker aan de slag te gaan het was herfst dus viel ik met m'n neus in de bagger.

Tijdens de periode op deze kwekerij ben ik de eerste keer op herhalingsoefening geweest. Weer terug van herhaling had ik het bij deze kweker al snel bekeken en dacht waarom zal ik niet eens proberen om van het leger mijn beroep te maken. Alle benodigde formulieren opgevraagd en ingevuld en afwachten maar. De mogelijkheid om in dienst te treden was daar, maar dan wel weer helemaal bij af beginnen. Ik had er eigenlijk niet veel trek in om weer eerst een maand of wat zand te vreten dus daar heb ik maar vanaf gezien, ik had tenslotte al een gouden streep op de schouder. Intussen waren mijn verloofde en ik al gaan samenwonen en kwam ik in contact met een alleraardigste gozer die aldaar de portieken schoonmaakte. Hij vertelde mij dat hij ging verhuizen naar het zuiden van het land en dat hij eigenlijk op zoek was naar een vervanger voor zijn baan. Schoonmaker? Tja was ik daar wel voor in de wieg gelegd? Na eens een paar dagen met die knul meegelopen te hebben was het eigenlijk helemaal geen verkeerd werk, autootje van de zaak, leuk salaris, eigen tijdindeling, wat wil een mens nog meer?

Maar eens even met die werkgever gaan praten en alles was in kannen en kruiken. Na het vertrek van Marcel kon ik direct zijn baan overnemen. Dat werk beviel me best, het was flink aanpoten, lekker vroeg beginnen maar dan was ik ook weer rond het middag uur gereed met de werkzaamheden voor die dag, mooier kon niet, halve dagen werken voor hele dagen salaris en dan nog eens geen klachten ook. Na dat werk ongeveer een jaartje gedaan te hebben kwam mij te ore (via de vriend van mijn toen nog aanstaande schoonmoeder) dat men bij het bedrijf waar hij werkte op zoek was naar leerling dakdekkers. In eerste instantie denk je wat moet ik in die teer troep, maar toen ik hoorde dat die oude bitumenkachels eigenlijk niet meer gebruikt werden was ik toch wel benieuwd en besloot er maar eens een sollicitatie tegen aan te gooien.

Daar heb ik geen spijt van gehad. Na een vervanger gezocht- en snel gevonden te hebben voor mijn huidige baantje ben ik aldus als leerling dakdekker begonnen bij de ELDON. Wel even wennen in het begin natuurlijk, veel sjouwwerk als leerling, veel je voorpoten branden en natuurlijk met hamers op je duimen rammen, maar goed dat mocht de pret niet drukken. Ik had het reuze naar mijn zin en verdiende leuk geld wat ons heeft doen besluiten maar eens uit te zien naar een koophuisje. M'n verloofde werkte zelf ook en een huisje was al snel gevonden. Hoe makkelijk je tegenwoordig een hypotheek krijgt zo stroef ging het toentertijd. We kochten een huisje in oud Alphen waar best veel aan gedaan moest worden maar dat maakte het dan ook leuker en meer eigen.

Na een hoop materialen en geld en tijd en zin in het huisje gestoken te hebben ben ik naar mijn baas gestapt met de mededeling dat mijn verloofde van plan was te gaan trouwen en dat ik daar graag bij wilde zijn. Na wat beteuterd te kijken en een paar seconden nadenken kwam hij erachter dat ik bedoelde dat ik wat vrije tijd nodig had om te gaan trouwen. Dit geschiedde dan ook op 7 april 1988. Van het één kwam natuurlijk het ander en waren we al snel in blijde verwachting van onze eerste. Voordat dat manneke geboren werd moest ik eerst nog even 3 weken op herhaling. De kleine jongen (Roy) was geboren en het leven ging zijn gangetje.

In die tijd heb ik toch de stoute schoenen eens aangetrokken en ben maar eens begonnen met het behalen van mijn groot rijbewijs en chauffeursdiploma ccv/b. Tijdens die periode heb ik iets gedaan wat eigenlijk niet goed is voor de gezondheid. Ik vond een transportbedrijf die er heel geen moeite mee had om iemand zonder dat grote rijbewijs toch op een truck te laten rijden. In het begin gaat dat ook wel, maar op een gegeven moment zie je echt over politie en verkeersinspecties staan, dus daar ben ik maar even (tijdelijk) mee gestopt. Ik kon gelukkig weer terug bij de Eldon dus dat was geen probleem.

Na een aantal maanden van rijles, gelukkig in één keer geslaagd voor de benodigde stempels ben ik terecht gekomen bij een transportbedrijf (Westdijk B.V.) wat veel in het grondverzet deed dus kwam ik terecht op een kipper, een heuze Steyr 6 x 6 wat een beul was dat. Wat je met zo'n ding kon uitvreten in het terrein was onvoorstelbaar. Na een jaar met die Steyr gespeeld te hebben vond de baas het wel eens tijd dat ik op een iets grotere auto ging rijden Hij had nog een mooie Ginaf (van GINkel dAF) 10 x 8 staan waar ik een dagje op proef mee mocht rijden in het grote werk. Zand laden onder de trechter in Utrecht en dat vervolgens weer gaan kiepen op een stuk nieuwbouw terrein in Woerden. Het mooie van deze auto was dat het een dubbel systeem was. Met wat kleine handelingen stond de kipper op vier poten en kon er een betonmixer opgezet worden (Zie foto's). Dat beton rijden beviel ook goed dus mocht ik op de Ginaf blijven rijden. Ja bij Westdijk kwam je echt niet zomaar op een 'grote' auto want men is daar zeer zuinig op het materiaal. Januari 1993 werd de kleine meid (Cindy) geboren dus wat ons aanging was het gezinnetje aardig compleet. 2 Kinderen en daarbij nog eens 2 bouviers.

Na in september '93 mijn vader (herseninfarct)- en in maart 1994 een 17 jarige neef door een noodlottig ongeval verloren te hebben sloeg in april '94 het noodlot toe..................Ik werd geveld door een simpel herpes symplex virus. Een opzich onschuldig virus waar je alleen maar een kortslip van kon krijgen. Echter deze rakker had zich genesteld in mijn ruggenmerg en daar flink huis gehouden. Het 1 na het andere lichaamsdeel viel uit tot het lopen afgelopen was. De niet erg oplettende huisarts vond het toen toch maar eens tijd dat ik opgenomen moest worden. Van die ziekenhuis opname weer ik alles nog maar het ging snel bergafwaarts. Na een paar dagen kwam ik weer bij met hier en daar slangetjes en buisjes in en uit mijn lichaam en de dwarslaesie was een feit. Na 6 weken ziekenhuis waar ik langzaam aan weer wat opknapte, ik kreeg mijn zichtvermogen en spraak gelukkig weer terug kon ik terecht in het Revalidatie Centrum Amsterdam aan de Overtoom. Na 5 maanden gerevalideert en ondanks alles veel lol gehad te hebben ben ik op 30 september ontslagen en begon een heel nieuw rolstoelgebonden leven. Het oude huis kon helaas niet aangepast worden dus een verhuizing was een feit.

Toentertijd waren de wat oudere huizen erg gewild dus was dat gelukkig al snel verkocht en via die zelfde makelaar konden we een practisch nieuw huis huren, toen nog voor 835 gulden per maand, is nu in euo's al bijna weer 800 maar goed. In zo'n 'nieuw leven' ga je toch maar weer eens wat proberen en ben ik van huis uit een bedrijfje begonnen. In eerste instantie in computer's en onderdelen en later in communicatie middelen. Je kent ze wel, de mobilofoons en portofoons voor het bedrijfsleven. Ik had in ieder geval al 1 vaste goede klant, mijn oude werkgever Westdijk en die hield me aardig aan het werk. Totdat de mobiele telefoon zijn opmars deed, weg handel. Ik heb dat zaakje met veel wikken en wegen 5 jaar in stand kunnen houden maar toen werd het eind 1999 toch maar eens tijd de bedrijvigheid te staken. Hier in de wijk was net een nieuwe wijkvereniging opgericht, wijkvereniging de Pionier en al snel bleek dat men daar iemand nodig had die de penningen wilde beheren. Dat leek mij wel wat dus ben ik dat maar gaan doen en dat heb ik gedaan tot mei 2006, daarna heb ik nog 2 jaar het secretariaat onder mijn hoede gehad en nu ben ik gewoon (afbouwend) algemeen bestuurslid.